Datament – doświadczenie danych w fizycznej postaci w Zachęcie

Datament. To monumentalna instalacja, pokazywana w ubiegłym roku w Pawilonie Polskim na 18. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji, która pozwolą publiczności doświadczyć danych w ich fizycznej, namacalnej postaci. Przestrzeń sali wystawienniczej wypełnił szkielet czterech, odwzorowanych w rzeczywistej skali, domostw. Z pozoru chaotyczna, pełna niedorzecznych rozwiązań konstrukcja wiernie odwzorowuje źródłowe dane.

Wszyscy składamy się z danych. Cyfrowa informacja stała się naszym głównym narzędziem interakcji z rzeczywistością, a w wielu przypadkach sama stanowi rzeczywistość. Datament ilustruje współczesną relację człowieka z danymi i sposobami ich przetwarzania. Tytułowy neologizm identyfikuje dane jako establishment, podkreślając ich namacalny i rzadko kwestionowany wpływ na nasze życie.

Datament jako instalacja artystyczna na podstawie danych statystycznych.

W Zachęcie widz ma możliwość doświadczenia danych przybierających postać imponujących rozmiarów instalacji. Odwzorowuje ona w skali 1 : 1 kształty przestrzenne domostw z czterech krajów — Hongkongu, Polski, Meksyku i Malawi. Konstrukcja składająca się z niemal dwóch tysięcy metrów kolorowych profili stalowych powstała na podstawie uśrednionych i uogólnionych danych dotyczących kształtu, rozmiaru i układu funkcjonalnego mieszkań w różnych strefach geograficznych. Kraje zostały wybrane pod kątem tego, jak dużo wytwarzają i gromadzą danych statystycznych.

Instalacja wiernie odzwierciedla źródłowe informacje, nie ma jednak żadnego przełożenia na faktyczną sytuację mieszkaniową w miejscach, z których informacje te pochodzą. Narzędzie, które miało porządkować rzeczywistość, staje się źródłem błędu.

Forma dialogu o danych w architekturze.

Instalacja Datament jest zapisem dialogu pomiędzy artystką a architektem. Anna Barlik zajmuje się sztuką wizualną, kontekstami lokalnymi, a także zagadnieniami koloru i kompozycji. Marcin Strzała jest architektem badającym zależności między danymi cyfrowymi a ich fizyczną manifestacją w projektowaniu. We współpracy z kuratorem Jackiem Sosnowskim opracowali konstrukcję opartą na cyfrowej analizie danych. instytucja finansowana przez mecenas Zachęty institution financed by patron of the gallery

Zespół autorski projektu Datament kwestionuje nieomylność danych jako czynnika kształtującego decyzje dotyczące rozwoju, w tym architektury i urbanistyki przyszłych miast. Wystawa ma stanowić punkt wyjścia dla dyskusji o tym, jak dalece zniekształcony jest obraz świata oglądanego wyłącznie przez pryzmat danych oraz do wypracowania nowego rodzaju interakcji z nimi. Przedstawienie obliczonych przez algorytm, a oderwanych od rzeczywistości przestrzeni prywatnych jest głosem w toczącej się dyskusji o stanie i przyszłości mieszkalnictwa.

Autorzy projektu nie postulują całkowitego odrzucenia danych jako źródła wiedzy. Wskazują, że nowoczesne technologie nie dostarczą nam gotowych rozwiązań, ale mogą pomóc w stawianiu lepszych pytań.

Instalację będzie można oglądać w Zachęcie do 19 maja.

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

Post udostępniony przez Magazyn Example :: DESIGN :: MODA :: MUZYKA :: (@examplepl)

Anna Barlik — artystka wizualna, bada relacje między człowiekiem a otaczającą go rzeczywistością, wykorzystując rzeźbę, instalacje site-specific, rysunek i kompozycję. Przy użyciu prostych form, wykonanych przeważnie z malowanej proszkowo stali, wkracza w istniejącą przestrzeń, zwracając uwagę na obecne w niej napięcia i problemy społeczne. Czerpie z indywidualnych historii, które opowiada za pomocą płaszczyzn, linearności i barw. W 2017 roku uzyskała tytuł doktora sztuki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Odbyła rezydencje artystyczne w Finlandii i na Islandii. Wykładowczyni Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych, gdzie uczy kompozycji i struktur wizualnych oraz prowadzi pracownię rzeźby.

Jacek Sosnowski — kurator i psychoanalityk, specjalizuje się w sztuce współczesnej skupionej na zagadnieniach związanych z wyobrażonymi strukturami społecznymi, tożsamością czy transforma- cją poprzez traumę i proces leczenia. Twórca wystaw, projektów w przestrzeni publicznej i strategii art-brandingowych. Założyciel i prowadzący PRPGND (wcześniej Galeria Propaganda): obszarem działania tej organizacji jest wytwarzanie i promocja sztuki. Współorganizator Warsaw Gallery Weekend, członek Sinthome — Szkoły Psychoanalizy Lacanowskiej.

Marcin Strzała — projektant, architekt eksplorujący transdyscyplinarny charakter architektury cyfrowego paradygmatu. W pracy naukowej zajmuje się procesami cyfrowego wytwarzania i rela- cjami między danymi a ich fizyczną manifestacją w architekturze. W pracy dydaktycznej dąży do wykorzystania potencjału syntezy narzędzi cyfrowych z nurtem wernakularnym. Był wykładowcą Monash Art, Design and Architecture w Melbourne i nauczycielem wizytującym na Xi’an University of Architecture and Technology w Chinach. Obecnie wykłada w School of Form Uniwersytetu SWPS i na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie od początku kariery związany jest z programem Architecture for Society of Knowledge.