„żONa” - komedia niejednoznaczna w swoim rodzaju

Sztuka Jade-Rose Parker, którą pokochała francuska publiczność. François startuje w wyborach na mera miasta. Ma liberalne poglądy i wysokoprocentowe poparcie. Jego żona Carla jest inteligentna i atrakcyjna, a piękna córka Louise to ich oczko w głowie. Obrazek idealny – wizerunkowy wzór sukcesu.

żONa
Ale… życie to nie plakat wyborczy. Jeden dzień wywróci do góry nogami losy całej rodziny, a w konsekwencji może zrujnować błyskotliwą karierę Françoisa. Kiedy ktoś wyjawi z dawna skrywaną tajemnicę, inny ogłosi zaskakującą nowinę, a we wszystko wmiesza się główny oponent polityczny Rachon, życie Françoisa zadrży w posadach. Rozpocznie się “festiwal” kłótni, oskarżeń i kolejnych “rewelacji”.

Sztuka francuskiej autorki śmieszy do łez, ale też skłania do dyskusji. Reżyser Adam Sajnuk umiejętnie wydobywa ironię losu polityka wystawionego na próbę, a czwórka znakomitych aktorów gra brawurowo i improwizuje, kreując wiarygodne postaci tej komedii o hipokryzji miłości i tolerancji.

„żONa”
Autor: Jade-Rose Parker
Tłumaczenie: Irma Helt
Reżyser: Adam Sajnuk
Kostiumy i scenografia: Katarzyna Adamczyk
Muzyka: Michał Lamża
Producenci: Katarzyna Fukacz, Damian Słonina
Produkcja: Tito Productions
Spektaklove

Obsada:
Renata Dancewicz
Piotr Polk
Justyna Fabisiak
Cezary Łukaszewicz

Premiera: 27 października 2022 w Małej Warszawie, scena Spektaklove
ul. Otwocka 14, Warszawa

BILETY
https://adria-art.pl/repertuar/185/teatr-zona-komedia-niejednoznaczna-w-swoim-rodzaju

Zapraszamy na spektakl:

  • Warszawa – scena Spektaklove w Małej Warszawie
3 i 17 lutego
24 marca
23 kwietnia
  • Olsztyn – 4 lutego
  • Radom – 12 lutego
  • Kraków – 13 lutego
  • Rzeszów – 18 lutego
  • Lublin – 19 lutego
  • Bydgoszcz – 25 marca

RECEZNJE

• Teatr dla Wszystkich, Katarzyna Harłacz
Wspaniała gra Piotra Polka (François) jest pełna wyrazistości, sugestywności i naturalności. Właściwie nie interpretował postaci, a naprawdę nią był. Na zauważenie zasługuje również gra Cezarego Łukaszewicza (partner córki i jednocześnie główny oponent polityczny ojca) – aktor jest ekspresyjny, potrafi rozweselić śmiesznym stwierdzeniem, sprytem i zręcznością w balansowaniu pomiędzy postacią bezwzględnego polityka a oddanego narzeczonego. Świetnie zostały dobrane osobowości aktorów do tych dwóch ról – razem rzeczywiście byli nie tylko przeciwnikami, ale także przebiegłymi graczami najwyższej klasy, godnymi siebie nawzajem.

• Okiem Obserwatora, Krzysztof Stopczyk
Ten spektakl nie miałby takiej siły rażenia bez aktorów, którzy biorą w nim udział. Najmniejszy fałsz, pójście w zgrywę, płytkie żarciki albo wprost przeciwnie, w totalny dramat, zabiłby sztukę. Cała czwórka: Renata Dancewicz, Justyna Fabisiak, Cezary Łukaszewicz i Piotr Polk daje popis aktorstwa!

• Nowa Siła Krytyczna, Marta Żelazowska
U Sajnuka nie śmieszą postacie, ale relacje, napięcia, które się między nimi tworzą. Nie śmieszy problem, a postawy.
Przedstawienie choć jest bardzo przyjemne w odbiorze, niesie w sobie odrobinę rozgoryczenia, rozczarowania człowiekiem, który nie jest wolny od uprzedzeń.

• Teatr dla Wszystkich, Wiesław Kowalski
Sajnuk doskonale wyważył proporcje między tym, co śmieszne, a tym, co domaga się głębszej refleksji. Dlatego tak bardzo zaskakują nas, wiadomo, momentami też śmieszą, reakcje bohaterów w sytuacjach niekiedy nawet mocno absurdalnych i wydawałoby się, że silnie przerysowanych.