ENKLAWA

Wzruszająca historia Nenada, przewożonego codziennie do szkoły przez cynicznego włoskiego żołnierza, to opowieść o tęsknocie za przyjaźnią i wolnością. Serbski kandydat do Oscara wywraca do góry nogami powszechne przekonania na temat wojny w Jugosławii. Hollywood Reporter.

Dziesięć lat od zakończenia wojny w Kosowie. Dziesięcioletni Nenad mieszka na farmie w małej serbskiej enklawie z ojcem i chorym dziadkiem. Poza nimi w okolicy jest tylko dwóch Serbów: pop i trzydziestoletni nauczyciel. Każdego dnia chłopak dociera do szkoły klaustrofobicznym pojazdem wojskowym. Jest w niej jedynym uczniem, a tęskni za towarzystwem rówieśników. Wiele razy widzi ich z daleka: przez szczeliny w opancerzeniu samochodu obserwuje dwóch chłopców. Dzięki niezwykłej determinacji chłopcu udaje się odnaleźć przyjaciela pośród społeczności muzułmańskiej. Film pokazuje obraz Kosowa, głęboko podzielonego wewnętrznie i wyniszczonego wojną. „Enklawa” to antywojenny obraz o wybaczaniu i miłości.

KOMENTARZ REŻYSERA
„Mój film sytuuje się w samym centrum dyskusji na temat konfliktu serbsko-albańskiego, który jest rezultatem wojny, zniszczeń i zbrodni sprzed piętnastu lat. Zadaję pytanie, czy możliwa jest koegzystencja tych społeczności pomimo istnienia enklaw chrześcijańskich, otoczonych muzułmańską większością. Odpowiedź wydaje się prosta: tym co dzieli jest nienawiść wynikająca ze strachu przed innością, wciąż istniejąca w obu grupach etnicznych. Strach oznacza brak miłości… To dlatego bohaterem filmu jest dziesięciolatek, który robi coś niewyobrażalnego: zaprzyjaźnia się z kimś z wrogiego obozu! Chciałem zrobić uniwersalną antywojenną opowieść o miłości i wybaczaniu. Jej przesłanie jest pozytywne.” – Goran Radovanović

foto: filmweb.pl/film/Enklawa